Δεν έχω επιφύλαξη στον κόσμο των ματιών.
Ζω την πραγματικότητα, αλλιώς πως θα ήξερα τα ρήματά της?
Πες το όνειρο, πες το χαρά.
Μα ότι κι αν πεις,
θα έχω την αισιοδοξία να προσπερνώ τα γόρδια,
και να χαράζω το αμόλυντο,
σε σκέψεις αντάξιες της ύπαρξής μου.
Δεν έζησα τα εύκολα.
Προσπέρασα τα εμπόδια και τόκανα όνειρα.
Η γραφή θα μείνει.
Εγώ θα φύγω.
Μα θα υπάρχω στ' άπειρο,
με γενναιότητα κι ελπίδα ότι είδα το καλύτερο.
2 σχόλια:
Έτσι είναι!!Όλοι μας θα υπάρχουμε στο άπειρο όταν φύγουμε!! Αλλά λίγοι θα έχουν τη γενναιότητα και ελπίδα ότι είδαν το καλύτερο!
Και εγώ φίλε ζω τα δύσκολα τα πολύ δύσκολα και όσο τα βιώνω τόσο θεωρώ ότι έχω την τύχη να γνωρίσω τον κόσμο από την καλή και την ανάποδη πριν τον αφήσω...
Καλή εβδομάδα.
Ενέργεια ζωής, όσο υπάρχει, χαμόγελο στο κλάμα. Μαζί η δυστυχία και το φως. Και τούτα τα λασπόνερα, μας κόβουν σαν λουλούδια, κι ας υπάρχει ακόμα το φυτίλι. Στέρεψε το λάδι. Μα η ζωή ποτέ δεν μπόρεσε να μας διαφεντέψει. Καλο Σ/Κ
Δημοσίευση σχολίου