Ξύπνησε νωρίς η σκέψη μου σήμερα,μαζί μ’ εμένα, για να μη ξεχάσω..να ξεχάσω τις υποσχέσεις,
να λησμονήσω όνειρα,να διαγράψω τα παντοτινά……
Σαν επιβάτης του παρόντος μου,ψάχνω το εισιτήριο, γιατί αν το χάσω, πως θε να ταξιδέψω μες στην αυταπάτη; Σε τούτη τη ζωή της σκέψης μου,
ραγίζω τα χάρτινα διαμερίσματα του νου, και καπνίζω τους ανέμους του, κοιτάζοντας τα χέρια μου να δω αν είναι ίδια. Δεν είναι όμως, και ψάχνω στο σκοτάδι,
για νάβρω τα δικά μου.
Και δε ζητώ πολλά, μόνο τα χέρια πούνε γεννημένα από τη μάνα μου, όπως εγώ τα θέλω, να ζωγραφίσουν ότι προφταίνω ακόμα, και να ξεμπλέξουν το ποτέ από το τώρα, να δω το φως με μάτια σφαλιστά, σαν ψες που εζωγράφιζα τον ήλιο, κλεισμένος μέσα στα δικά μου χέρια.
Να μη ξεχάσω σκέφτομαι,
αυτά που πρέπει να ξεχάσω….
