Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Ξύπνησα νωρίς


Ξύπνησε νωρίς η σκέψη μου σήμερα,μαζί μ’ εμένα, για να μη ξεχάσω..να ξεχάσω τις υποσχέσεις,

να λησμονήσω όνειρα,να διαγράψω τα παντοτινά……

Σαν επιβάτης του παρόντος μου,ψάχνω το εισιτήριο, γιατί αν το χάσω, πως θε να ταξιδέψω μες στην αυταπάτη; Σε τούτη τη ζωή της σκέψης μου,

ραγίζω τα χάρτινα διαμερίσματα του νου, και καπνίζω τους ανέμους του, κοιτάζοντας τα χέρια μου να δω αν είναι ίδια. Δεν είναι όμως, και ψάχνω στο σκοτάδι,

για νάβρω τα δικά μου.

Και δε ζητώ πολλά, μόνο τα χέρια πούνε γεννημένα από τη μάνα μου, όπως εγώ τα θέλω, να ζωγραφίσουν ότι προφταίνω ακόμα, και να ξεμπλέξουν το ποτέ από το τώρα, να δω το φως με μάτια σφαλιστά, σαν ψες που εζωγράφιζα τον ήλιο, κλεισμένος μέσα στα δικά μου χέρια.

Να μη ξεχάσω σκέφτομαι,

αυτά που πρέπει να ξεχάσω….

6 σχόλια:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

καλημέρα....απλά υπέροχο...να μη ξεχάσω να σκέφτομαι αυτά που πρέπει να ξεχάσω. με αντιπροσωπεύει..

Ανώνυμος είπε...

πρασινη κλωστη δεμενη

Μυστήριο η δόξα του ανθρώπου
Να πολεμάς χιλιάδες χρόνια, και να μην είδες το MΠINK MΠANK, στη σταύρωσή του. Και να προσμένεις τώρα, τ' ασάλευτα, κραυγές να γίνουν, στο μέτρο το ανθρώπινο, των ηδονών, για να κουρσέψεις αιώνιους αιώνες, στην άτολμη σκιά των προαιώνιων κατάρχαιων αφηγημάτων. Πως ξεφυλλίζουν τους ασκούς των αιώνων; Μαθητής ακόμα στην κβαντική ενόραση, δονούμαι στη στρατηγική της ύπαρξης, νεφέλωμα γαλαξιών και ασύνθετης σκέψης. Το φως μου έλκεται και παρακάμπτει τα οχυρά μου. Πεζό, μα τόσο πεζό αφήγημα στα όνειρά μου.


Σ' ευχαριστώ που με διάβασες

marianaonice είπε...

"...να ξεχάσω τις υποσχέσεις,να λησμονήσω όνειρα,να διαγράψω τα παντοτινά……Σαν επιβάτης του παρόντος μου,ψάχνω το εισιτήριο, γιατί αν το χάσω, πως θε να ταξιδέψω μες στην αυταπάτη;"
Η μόνη διέξοδος καμιά φορά από τα σκοτάδια του παρόντος είναι το ταξίδι μας στην αυταπάτη!! Και το εισιτήριο για το ταξίδι αυτό η λησμονιά των υποσχέσεων και των απατηλών ονείρων!!

Πολύ ωραίοι στίχοι!
Καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Μαριάννα

την καλημέρα μου.

Σύννεφο δεν είναι και καπνός,
Σ' ετούτους τους καιρούς, κεντά ο ήλιος, μια σκάλα από χάρισμα υπομονής, που σε βροχή και χιόνι θα αντέξει, να πιάσει ο άνθρωπος το φως.

faraona είπε...

Πολυ ωραια γραφη.Κραταω κι εγω αυτο:να μη ξεχάσω να σκέφτομαι αυτά που πρέπει να ξεχάσω.
Καλο σου βραδυ.

Ανώνυμος είπε...

faraona

διάλεξες τη φράση, που με συγκλονίζει.

Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι